“Route du Vin” van die Franse Elsass

Vanjaar in Junie het ek die Elsass-streek van Frankryk aan die Franse westekant van die Ryn uitgesonder vir ‘n besoekie van 4 dae, voordat ek sou koers kies Italië toe om Caren en Anita te ontmoet.

Die hoofdorp langs die Route du Vin is Colmar ; ek het toevallig op die Internet afgekom op Chez Leslie se gastehuis, bekostigbaar en goedgeleë naby die stasie. Die Shoe Room was ruim en pragtig versier met die Engels-sprekende eienares se skoen-memorabilia.

Colmar self, is ‘n pragdorp met ‘n interessante oustad langs ‘n  rustige rivier waar jy die mooi hout-inlegstyl van die ou geboue kan waardeer, museums kan besoek, markies deursnuffel en rondstap net vir die pure lekkerte daarvan om soveel dorpskarakter en ambience in te neem. Om nie te praat van die balkonne en stoepies vol malvas en kleurvolle petunias nie! Daarvoor het ek mos maar ‘n sagteplekkie…

‘n Toeristetreintjie met kommentaar neem jou vir Euro 6  ( 45 min.) deur die dorp na die beste besienswaardighede en geskiedkundige plekke waarvan jy kennis neem en net so gou weer vergeet! Daarna klim ek af en stap na die plekkies wat ek as spesiale herinneringe digitaal wil vaslê, soos die boomryke Unterlinden–park en Little Venice, asemrowend  mooi in sy waterkant-glorie! 

Hier is kanaalbootritte vir Euro 4  ook moontlik en dit bied ‘n aangename blaaskansie vir  my moeë voete! Die groot publieke tuin of park met spuitfonteine en beeldhouwerke is ideaal vir ‘n ruskansie en flambé-versnapering  (uie-pizzaskyf) wat ek by die buitelug-kosmark gekoop het.

Omdat ek die volgende paar dae van busvervoer na die klein wynlanddorpies moes gebruik maak, sou ek mooi moes beplan om die regte bus by die regte “kaai” te haal, want soms is daar net een bus heen- en een bus –weer per dag! Alle busse ry egter verby die stasie-depot, wat vir my gerieflik was.

Elsass se wingerdgebied lê hoofsaaklik in ‘n smal strook aan die suidelike hang van die Vosges-berge in die rigting van die Ryn-rivier. Die wyne van hierdie streek is ligte, vrugtige witwyne wat deur besoekers geproe kan word  by ‘n reeks karakteristieke wyndorpies  langs die 140 km lange Route du Vin, soos Ribeauville, Ammerschwir, St Odile,  Kaiserberg ( geboorteplek van Albert Shweizer) ,  en Eguisheim, om maar net ‘n paar te noem.

Die Féte des Vins word jaarliks in laatsomer in Riquewhir , ‘n  klein middeleeuse dorpie  hier aan die voetheuwels van die Vosges aangebied. ‘n Wynland-treinrit ( met kommentaar in jou taalkeuse) neem besoekers deur die wingerde bekend vir die Gewurtztraminer, Riesling. Muscat-wyne.

My gunstelingdorpie was egter Eguisheim waar mens verwelkom word deur krassende ooievaars wat nesbou. G’n wonder hierdie ooievaars is die emblem van die Elsass nie!

Behalwe vir middeleeuse kerke,  standbeelde, vestingmure en uitkyktorings, bekoor die pastelkleur-houthuise my die meeste.

Wandelings langs smal stegies word ‘n visuele ontdekkingstog: potte vol blomme op trappies, vensterbanke en by voordeure, loodglas-vensters,  beskilderde mure, gegote yster-uithangborde, waterdrink-fonteine ,  bak-en -brouerytjies, druiwe-priële  en natuurlik wynproelokale om elke draai!

Hier eet ek ‘n  kilojoule-bom van ‘n Elsass-burger  -  ryk en lekker met  aartappelkoekies onder en bo , spek, maalvleis-pattie, uieringe en slaai.

Ek neem my arme voete af –  in die warm weer blase geloop ten spyte van my  getroue en gewaardeerde Crocs! Maar,  “ik doe voort” en koop ‘n paar geskenkies by  een van die handwerkwinkels om my aan die besondere dag te herinner en my besoekie af te sluit. Veral die pragtige keramiek van hierdie kontrei beindruk my, maar soiets kan ek beslis nie oor oseane vervoer nie.

Ek is maar verplig om ‘n vreemdeling te vra om tog net ‘n fototjie van my by die winkel-ooievaars te neem. Gelukkig haal ek toe darem laatmiddag die laaste en enigste bus terug Colmar toe. Ek kon al sien hoe gooi hierdie tante duim as ek die bus mis!

Hier is ‘n mens ook sommer naby aan die bergroete Route des Cretes met sy wonderskone uitsig oor die wingerdland, soos by die suidelike Grand Ballon. Noordwaarts lê die Vosges Nasionale Park.Ongelukkig vir my ry die busse nie soontoe nie en is ‘n mens op motorvervoer aangewese.

‘n Klipgooi van die noord-oostelike grens van Frankryk met Duitsland, lê Ou Strasbourg met sy Duits-Franse dubbelkarakter in die omhelsing van ‘n bog in die Ryn. Die Rhône en Marne-rivierkanale  vloei hier ook saam sodat die ‘oustad’ heeltemal omring is met bevaarbare waterweë. Ek sit ‘n volle dag opsy vir hierdie uitstappie per trein vanaf Colmar.

Die dag in Strasbourg word deurgebring op die miniatuur-toeristetreintjie, op die kanaalboot, en ‘n  wandeling te voet deur die smal keisteenstrate met hul eie middeleeuse bekoring. Straatname word hier nog in beide tale aangebring. Ek wonder - waarom dan Duits as Strasbourg in Frankryk is? Die antwoord lê seker in die geskiedenis opgesluit…

Die 13de eeuse  historiese rooisandsteen-katedraal , die Notre Dame in Romaneske-styl, is vir my die pronkstuk van die ou stad. Verder maak die  antieke astronomiese klokhorlosie en Pilaar van Engele daarnaas, asook die Palais de Rohan aan die oewer en Musee des Beaux Arts ( kunswerke van Klee, Monet, Klimt) my dag se besienswaardighede uit – alles binne  bestek van een vierkante kilometer en drie uur!

Met my geldsakkie styf vasgeknip gaan loer ek vir oulaas in by die houtwerk-vertoonlokaal in die Baumann Kammerzell. Sowat van wilskrag het jy nog nooit gesien nie!!

Polities het Strasbourg sy gesag ook behou; dit is die setel van die Europese parlement (Palais de l’Europe), asook die Europese Hof vir Menseregte. ‘n Bootvaart om die stad stel  my in staat om hierdie geboue wat andersins ‘n bietjie te ver is vir stap , van naderby te besigtig.

Petit France is ‘n middeleeuse kanaal-straatgebied met pragtige ou 16-17 de eeuse houthuise aan die oewer, teenaanmekaar gebou, met kleurvolle blombakke vol malvas. Kyk , enigiets wat soos ‘n toring mag lyk, het ‘n deurmekaar nes van takke, want die ooievaars is terug en kras : "hier is ek nou baas!"

Waar eet die Strasbourgeois? Restaurante bie om die guns van die talle besoekers. Kies maar uit die peperduur La Petite Alsace met tradisionele, ryk Alsassiese lekkernye , Zum Strissel vir wildsvleis, choucroute alsacienne  en crème brulée, of straakmarkstalletjies met worsbroodjies of macaron-koekies. Die keuse is myne! Ryk en lekker soetgebak pryk in elke derde winkelvenster en ek kan nie anders as om my vir oulaas te vergryp aan ‘n aarbei-roomtertjie nie!

Alte gou is my Elsass-kuiertjie op ‘n ent en kies ek via Switzerland koers na die suide.

By stasies kyk ek die manne deur… wie gaan ek nader om my met die reistas  by die trappies op en af te help…?

‘n Spesiale wegbreek na La Spezia

Ons klink ‘n glasie Chianti Classico om ons ma-en-dogter reunie te vier. Lo ‘Sfizio is die kroegie onder ons blyplek in Via del Prione van La Spezia. Dis nege-uur aand en die sonsondergang begin verkleur.  25 jaar  ná ons drie se eerste besoek aan Europa beplan ons weer ‘n week se wegbreek saam hier aan die idilliese blou Liguriese kus, Suid van Genoa.

La Spezia in die Tramonti-distrik, is bereikbaar per trein vanaf Milaan en ons afskoppunt vir verkenning van die 5 Cinque Terre-dorpies wat teen die rotskranse hang - sekerlik van die mooiste bestemmings in Italië so bymekaar.

Hier gaan ons tuis in die sentraal-geleë Apartamenti Lagiaradelprione,’n ronde mondvol Italiaans! Heel bekostigaar teen Euro 85 vir drie persone wat ongeveer R850 uitwerk, naby die varsproduktemark,  winkels en eetplekkies.

Soggens maak die krysende seemeeue wat agter die viskratte by die oggendmark aan is, ons wakker. ‘n Koffie-aroma en die geur van varsgebak spoor ons aan om elke dag vroeg-vroeg aan te pak.

Saans weer kan ons vanuit ons kamervenster die interessante aandbedrywighede op die wye wandellaan onder  dophou: ineengestrengelde verliefdes  , oupas en oumas met kleinkinder-stootwaentjies, modieuse Italiaanse meisies, gesinne wat saam die aandwandeling  passagiato onderneem, of baas-en-hond op ‘n uitstappie...

La Spezia se spesiale ligging maak dit die ideale afskopplek vir verkenning van die Liguriese vissersdorpies. Daarbenewens is daar heelparty kunsmuseums , parke en villa-tuine wat besoek kan word as jy dalk ‘n ledige uurtjie of twee daaraan wil afstaan.  Die groot amfiteater-baai verleen gerieflike toegang vir veerboot- en seiljagverkeer.

Ons stap deur die welige publieke tuin na die see-promenade om retoer-kaartjies (Euro 6) te koop vir die veerboot van die Navigazione Golfo dei Poeti (Golf van Digters) na Portovenere, die naaste vissersdorpie en vakansieplek op die mooi kuslyn. Die see wemel van seilbote in elke grootte  denkbaar, want dis mos somervakansietyd in Italië! 

Baaiers en sonaanbidders lê uitgestrek op groot rotsblokke wat aan die waterkant aangebring is. Vanaf die Doria-kaai is ‘n bootrit na drie kleiner eilandjies Palmaria, Tino en Tinetto, ook moontlik. Veral die  groen seegrotte kry hier aftrek.Ons koop sonhoede en pas goedkoop groot sonbrille aan vir ‘n foto-sessie! Mooi herinneringe aan ‘n spesiale vakansie saam!

Ons verlustig ons aan die mooi serpe, somermodes  en snoepery-winkeltjies in die smal straatjies. Heerlike aromas lok ons na ‘n restaurantjie vir ‘n yskoue Moretti-bier, ‘n bordvol prosciutto en spanspek, met mozzarella en tamatieslaai daarby. Daarna moet ons mos aan ‘n lekker  amandelgeur- of suurlemoen-gelato lek om die somerhitte op ons lywe bietjie te verlig. Ons klim op na die  statige ou fort van San Pietro en vat gou ‘n privaat ‘dippie’ in die koel water tussen beskutte rotse.

Dan verder per boot na die mooie Lerici aan die oorkantste oewer van die baai, met sy groot sandstrand , seiljag-marina en ruim dorpsplein omring met palmbome en blomstruike .Hierdie idilliese  kusdorp met sy pragtige villas  was besonder gewild onder skrywers en digters en vandaar die benaming van die baai as ‘Golf van  die Digters’.Die middeleeuse kasteel teen die heuwel staan pragtig afgeëts teen die skemerlug.Deesdae word dit gebruik as ‘n paleontologiese museum.

Die son blink oor die water en die skaduwees rek langer – dis tyd vir ‘n lemoncello-suurlemoenlikeurtjie en peuselkos by  Bar ’Cello.

Caren en Anita wil opsluit gaan fietsry op die muur wat  die oustad Lucca omring.Ons kies koers daarheen per trein via Pisa, wandel in die smal straatjies met interessante eenkamer-winkeltjies en drink ‘n yskoffie terwyl die somersweet ons aftap! Veral die reuse-magnoliabome wat bo die huise uittroon beindruk my!

Netso hittig is ons daguitstappie na Florence, waar Anita elke nou en dan verdwyn in een van talle leerware-winkels.Die stad wemel van toeriste en toue lank staan en wag vir toegang tot besienswaardighede.Nogtans sien ons darem weer die mooi ou Duomo-katedraal van driekleur-marmer, die Ponte-Vecchio oor die Arno-rivier en die Signoria-plein met sy pragtige beeldhouwerke.

.

Volgende kom die UNESCO-erfenisgebied van Cinque Terre aan die beurt! Om al vyf pastelkleurige dorpies Riomaggiore, Vernazza, Monterosa, Corniglia en Manarola, behoorlik te kan waardeer, is daar twee  moontlikhede: vir energiekes is daar die krans-wandelpaaie wat dorpies verbind (Cinque Terre-kaart Euro 5), vir oues en luies is daar die veerbootjie van La Spezia  @ Euro 25 vir ‘n dagkaartjie met alle stoppe vir op- en afklim.

Die Via dell’Amore is ‘n 2 kilometer-staproete tussen Riomaggiore en Manarola , maklik begaanbaar. Weens onlangse rotsstortings na ‘n vloed, lei die wandelroete verder-aan met ‘n ompad deur die Nasionale Park , hoër deur wingerde en boorde, met manjifieke panoramas oor die see en kuslyn!

Hierdie twee dorpies langsmekaar se huisies in pastelkleure lê  as’t ware opgestapel teen die steil kranse en ons moes ons maar versoen met baie trappies klim ! Wat my ook veral sal bybly, is hoedat bootjies van ‘n hoër dorpsvlak met toue  te watergelaat word na die kaai dóer ver onder.

Monterosso,  die oudste dog besigste dorpie, spog met ‘n antieke  en moderne dorpsgebied langsmekaar, maar aan seekant verbind deur een groot sandstrand. Hier dok jy op by die betaalstrand met sy sambrele en lê-stoele . Ons  kies maar eerder koers na die rotse vir ‘n vinnige afkoel-sessie eenkant. 

Die Mesco-rots met ‘n uitgekapte Reus-reliëf, is die fotografiese fokuspunt van Monterosso.Teen die skuins heuwel opwaarts is terasse  lemoen- en olyfboorde aangebring.

Vernazza lê  weer in ‘n smal kloof van die Reggio-heuwel oor ‘n halfverskuilde rivierloop, en sy pragtige ou piazzetta staan toon in die water! Hierdie mooiste kransdorpie is ongelukkig onlangs swaar getref deur onverwagte en verwoestende vloedwaters van die ondergrondse stroom ; herstelwerk is egter flink aan die gang om Vernazza se volle glorie  en ambience te herstel.

Corniglia is die enigste dorpie wat nie bereikbaar is per boot nie, omdat dit hoog bo-op die kruin van ‘n heuwel lê. Ons kon wel daar aandoen per trein en verder te voet afstap vir ‘n koel glasie van sy bekende Vernaccia-wyn.

So het elkeen van die agt Liguriese kusdorpies wat ons besoek het sy eie sjarme wat die een van die ander onderskei. Ons week-wegbreek saam is verby, maar danksy ons kameras sal besondere indrukke en mooi herinneringe ons altyd weer kan terugvoer na ons spesiale tyd by La Spezia!

'n kuiertjie in Como

 O Como mio!

‘n Besoek aan Como voel altyd vir my soos ‘n ontrimpeling van my siel... Hier by my geliefkoosde plek sou ek en my dogters ná 25 jaar sedert ons eerste reis saam deur Europa, weer vir ‘n week lank reunie hou om my spesiale verjaarsdag te vier .

Die noord-westelike Lombardiese meergebied van Italië sluit onder andere in: die Como (Lario)-meer, Lago Maggiore en Garda. Teen die agtergrond van die sneeubedekte Voor-Alpe en Dolomiete wat die grense van Italië met Switserland en Oostenryk vorm, lê die mere soos stukkies saffier in ou gletser-skeurvalleie.

Indien ‘n mens op trein– of busvervoer aangewese is, kan hierdie drie pragtige mere maklik binne een uur vanaf Milaan bereik word. Mei-Junie is nog nie volwaardig toeristeseisoen nie; die meeromgewing is rustig en lowergroen. Die Italianers het so ‘n mooi woord vir hierdie lentegroen – Primavera.

My gunsteling-meer Como, in ‘n onderstebo Y-vorm, en die derde grootste van hierdie noordelike mere, is ongeveer 30 km lank en tot 5 km wyd, ‘n lang smal meer wat by die been van die Lecco-meer aansluit.

Hierdie oewerdorp het pragtige promenade-wandelpaaie, Lungo Lario Trento en Lungo Lario Trieste al langs die Giardini Publico tot by die Volta-tempel, opgedra aan Alessandro Volta van elektriese battery-faam. Verder langs hierdie promenade lê lieflike villas, soos Villa Saporetti en Villa Olmo , wat deesdae vir kuns-uitstallings aangewend word, soos dié van Bruegel tydens ons besoek.

Como-dorp self is maklik per bus of te voet verkenbaar; die hart van die dorp is ongeveer 2 vierkante kilometer. Enkele hoogtepunte wat ons by ‘n week-lange besoek ingesluit het, was die Santa Maria Maggiore 14de-eeuse Duomo langs die Broletto (eertydse stadshuis) en kloktoring wat saans met sononder die eenvoudige Ave Maria-aandlied uitbeier. Aan hierdie kerk is ‘n paar eeue lank gebou en daarom is die boustyl ‘n mengsel van Goties, Barok en Renaissance. In die gewyde stilte steek ons gou kersies op vir geliefdes tuis.

Ons het veral belanggestel in die Museo Didattico della Seta, oftewel die Italiaanse sy-tekstielfabriek waar ons die sy-weef proses van kokon tot pragtige sy-serp kon volg. Natuurlik moes ons inloer by verskeie chocolatrie’s en die kaashuis Casa de Parmegiano , asook die opelug-mark by Piazza Vittoria met tuisgemaakte pesto en ander ingelegde Italiaanse snoeperye!

Porta Torre is die poort deur die antieke ou stadsmuur wat die ou-stad van die nuwe skei.

’n Rattreintjie het ons vervoer na die bo-punt van die berg by Brunate waar ons op ‘n helder dag bo van die heuwel kon afkyk op die lieflike panorama van hierdie ou en nuwe Como: villas en tuine , hawebedrywighede en die mooiste meer-vergesig. Vir die energiekes wat meer aktief wil wees, is daar en maklike staproetes van een berg-gehuggie na ‘n ander.

Vanaf die Como-kaai regoor Piazza-Cavour vertrek bote na ‘n groot verskeidenheid oewerdorpies wat die een mooier wil wees as die ander. Busse karwei pendelaars ook langs die oewers op en af sover as wat jy wil reis. In die smal klipstraatjies skuur busse sentimeters by mekaar verby. Bus-bestuurders slaan soms selfs ‘n truspieëltjie op om dit te vergemaklik en vleg behendig deur tonnels en om skerp draaie. Ons moes maar klou en oë toeknyp!

So ’n rit bied egter ‘n intiemer kykie op die asemrowende villas en welige plantegroei. Wisterias, en ander blomrankers kruip op teen klipmuurtjies ; krismisrose, camellias en rhododendrons staan uitgedos om elke hoek! Deur die gegote ystertralies sien mens momenteel die terrastuine met spuitfonteine wat ‘n varsheid verleen aan die amper sub-tropiese omgewing. Pragtige wit tuinbeelde kyk uit oor die meer-panorama.Ons kameras werk oortyd soos wat ons hierdie mooi visuele herinneringe wil vaslê om tuis later weer daaraan te herkou.

‘n Driehoek veerbootroete verbind pragtige oewerdorpies met welluidende name Argegno, Lenno, Tremezzo, Menaggio, Varenna en Bellagio, wat terselfdertyd uitkruip teen die skuins helling en met toon in die water staan.

Wye waterkant-promenades lei om die dorpies en ons keuse van wandel-promenades en bootvervoer lê voor ons! Vanaf salm- of okerkleurige rykmanswonings lei trappies af tot in die water waar hul bootjies vasgemeer lê.

Vir my is die heel mooiste plekkie tydens my onlangse Junie-besoek die Villa Carlotta by Tremezzo met 150 spesies azaleas in volle blom! Ons ry onder andere ook verby Villa Balbianella met sy malse tuine wat ook oopgestel word vir besoekers in die somermaande.

Die veerboot hou ook stil by die onbewoonde klein eilandjie,Comacina, waar ons ‘n rustige uurtjie of so kon verwyl vir ‘n lekker koppie cappucino en rondstap.

By ‘n opelug-eetplekkie in Varenna eet ons gebakte Crèpe "asparagus e formaggio" onder ‘n kaaskombersie. Hier word dik warm sjokolade met ‘n teelepel geëet. Te heerlik dekadent vir 8 Euro! Dan durf ons die steil trappies bo na die hoogliggende kloostertuin van Villa Monastero aan vir ‘n asemrowende uitsig oor die spieëlgladde meeroppervlak wat af en toe geluidloos deur ‘n verbyvarende boot geklief word. Voëltjies kwetter in die plataan-lanings en dit aksentueer die stilte wat jou andersins omring.

Die dogters vat hier gou ‘n ‘dippie’ om af te koel in die glashelder water. Bellagio , allerweë beskou as die pêrel van Como weens sy unieke ligging, lê op die punt waar die twee bene van die Lecco- en Lariomere van mekaar skei.

’n Breë kliptrap lei ons na die mooiste , duurste winkels wat ‘n verskeidenheid  Italiaanse spogkuns verkoop – die pragtige Patrizia-syserpe, en duurste leer, porselein of antieke keramiek. Ons kyk ons versadig en knip maar weer ons beursie radeloos toe! Wilskrag?!

‘n Meer bekostigbare tydverdryf is die Euro 6 besoek aan Villa Meltzi se pragtige waterkanttuine en dié van Villa Serbeloni wat tans die hoofkwartier van die Rockefeller Stigting is. Ons stap tot by Punta Spartivento, die uitkykplek waar die Como-meer se drie ‘bene’, in ‘n omgekeerde Y-vorm bymekaarkom.

So ‘n bus-veerboot-bus sirkelroete gee ons weer die geleentheid om met die anderkantste oewer langs terug te ry om nog meer asemrowende wegsteek-plekkies te ontdek.

Pryse kan interessantheidshalwe genoem word in Euro (Euro 1 ongeveer R10), ‘n Mens betaal 0.50 Euro vir toiletgeriewe, Euro 1 busgeld in die dorp vir 60 min., Euro 3 na meerdorpe verder weg en Euro 6 per veerboot eenrigting na genoemde dorpies, of Euro 25 vir ‘n dagkaartjie met alle stilhouplekke. Koffie of bier sal jou Euro 3 uit die sak jaag en ‘n pasta van jou keuse , ongeveer Euro 8.

Oor Como Mio kry ek hoendervleis ; ek sal ‘n maand lank daar kan verdwyn, elke dag se voorraad by ‘n klein mercato gaan uitsoek: ‘n tros van vyf vars rooi tamaties, skyfies salami, prosciutto en ‘n verskeidenheid stukkies kaas. Appelkose en vars vye lê ‘n hele hand vol! By die gelateria kon ons ons elke dag aan ‘n ander geur roomys verlustig!

Como in sonskyn, reën, of deinserigheid – die weer is bysaak – elke weersomstandigheid verleen ‘n ander perspektief of sjarme aan die meer.
Uitstappies vanaf Como is ook moontlik. Stresa aan die Maggiore-meer, het ‘n sagter Alpe-silhoeët Voorheen was dit die speelplek van welgesteldes, maar deesdae heelwat meer besadig en bekostigbaar.

Die groot aantrekkingskrag van hierdie meer is die drie Borromese eilandjies, Isola Bella, Isola dei Pescatori en Isola Madre, elkeen met sy eie bekoring van “hangende” terrastuine, spog-villas , kunshandwerkstalletjies en buitelugkafeetjies aan die waterkant wat ‘n dagbesoek die moeite werd maak. Elke smal gangetjie lei na ‘n ander interessante eetplekkie of uitsighoekie. Die skoonheid in eenvoud is vir ons opvallend – ‘n swaar-dragtige lukwartboom, ‘n pot ligpienk azalea in volle blom, die mooiste malvas denkbaar op ‘n vensterbank met groen luike wat gul oopstaan. Niemand is haastig of ongeduldig nie, niemand roep of praat hard nie.

Ver agter lê die Alpe in skakerings van blou , met die heel agterstes in ‘n sneeukappie gehul. Ons praat nie veel nie , ons absorbeer die aromas en ambience soos ‘n spons en tel net al ons seëninge!

Heelwat verder ooswaarts lê Garda-meer, die grootste van die Lombardiese mere. Met die dorpie Desenzano (wat op die hoofspoorlyn Venesië toe lê) as toegangspunt, kan jy ook hierdie meer jou nesskopplek maak vir ‘n week lank sonder om verveeld te raak of versadig te voel van visuele genot! Sirmione op die punt van ‘n skiereiland-tepeltjie, Limone ver noordwaarts langs die oewer, is welluidende name van besoekpunte.

Besienswaardighede langs hierdie Gardone Riviera wissel van ou fortkastele, soos die Rocca Scaligera en die Catullo-grotte (‘n ou Romeinse spa en argeologiese museum). ‘n Klein treintjie, Il Trenin, vervoer mens na en van die ruïnes. In die skadu’s van groot plataanbome waarin wildekanaries hulself tuismaak, kon ons ons lekker Italiaanse espresso sit en drink en verbygangers bekyk. Na die sentrale plein word sommer as centro storico verwys.

‘n Veerbootkaartjie van Navigazione Lago di Garda vir ‘n dag lank (Euro 25), behoort jou by ‘n hele paar van die afstapplekkies te bring waar jy langs die lungolango meerpromenades die belle viste (uitkykplekke), water-aktiwiteite , mooi tuine en villas kan besigtig.

Drie kilometer buite Riva del Garda kan die Cascata Verona-waterval , wat die 110 meter-diep ravyn oor derduisende jare uitgekalwe het, besoek word vir natuurwandelings. Twee of selfs drie weke kan maklik opsygesit word vir ‘n besoek aan die Lombardiese mere sonder om ooit een dag verveeld te voel; Milaan, Venesië en Verona is binne bereik op die treinroetes, as jy sou wou wegbreek vir meer kulturele besigtiging.

Die laaste dag maak ons gou ‘n lysie van ons nuwe Italiaanse woordeskat. Binne ‘n kort tyd  het  ons maklik 200 woorde  geleer lees en ons kan dit selfs reg uitspreek!

Op pad terug Kaap toe sien ek ‘n SAL slagspreuk op die koffiebekertjie: U Kuhamba, Kukubona – overgesetzynde: “reis maak jou oë oop”.

Reis dus gerus na Como…..!